17 czerwca 2019 roku około godziny 3:12 mieszkańcy Ursynowa zobaczyli przerażający widok – dąb Mieszko I, pomnik przyrody i ostatni ślad Puszczy Mazowieckiej, płonął w nocy jak gigantyczna pochodnia. Strażacy gasili go przez ponad cztery godziny, używając nie wody, a glikolu – co mogło dodatkowo pogorszyć sytuację.
– Byłem wstrząśnięty. To, czy drzewo przeżyje, zależało od tego, jak bardzo ogień uszkodził żywe tkanki – wspomina Jan Szymański, dendrolog i rzeczoznawca, który od lat opiekuje się Mieszkiem I. W 2002 roku zaprojektował specjalną konstrukcję podtrzymującą konary, by przedłużyć życie drzewa.
Wtedy nikt nie był pewien, czy dąb przetrwa.
Martwe drewno się rozpada, ale Mieszko walczy
– Ma się nie najgorzej, jak na takie perypetie. Martwe drewno powoli się rozpada, ale drzewo wciąż funkcjonuje. Korona jest zielona, a to dobry znak – mówi Szymański.
Po pożarze konieczne były intensywne zabiegi: przemywanie pozostałości glikolu, ściółkowanie gleby i regularne kontrole stanu konstrukcji podtrzymującej. – Dopóki stoi nasz metalowy wspornik, Mieszko ma szansę – dodaje dendrolog.
Ale czy to wystarczy?
Czy dąb Mieszko I przetrwa kolejne dekady?
Choć lokalne media sześć lat temu pisały, że to „ostatnie lata Mieszka”, drzewo wciąż trwa. – Kiedyś mówiono, że już dogorywa, a jednak wciąż żyje – śmieje się Szymański.
Kluczowe są jednak dwa czynniki:
- Stabilność konstrukcji – jeśli wsporniki wytrzymają, drzewo nie runie pod własnym ciężarem.
- Ochrona przed kolejnymi zagrożeniami – nawet... przed łosiami. – Planujemy zmodyfikować ogrodzenie, by zwierzęta się nie kaleczyły – mówi dendrolog.
Nie gasić glikolem! Lekcja z tamtej nocy
Pożar Mieszka I ujawnił też problemy w ochronie zabytkowych drzew.
– Strażacy użyli glikolu, co mogło zatruć korzenie. Na szczęście udało się je przepłukać – przypomina Szymański.
Dziś Mieszko I wciąż stoi przy ul. Nowoursynowskiej – jako milczący świadek historii i testament tego, jak krucha jest natura w mieście. Czy przetrwa kolejne stulecie?
– Nie dam głowy, ale póki walczy, my też będziemy go wspierać – kończy dendrolog.
Napisz komentarz
Komentarze