Greta Sulik
Ostatni poważny remont „Grubej Kaśki” przeprowadzono w 2004 roku. Przez ostatnie dwie dekady obiekt narażony był na szkodliwe czynniki, takie jak wibracje od przejeżdżających tramwajów, zanieczyszczenia komunikacyjne oraz akty wandalizmu. Efektem są widoczne uszkodzenia – spękania i odpryski tynków, wykruszenia piaskowcowego cokołu oraz nieszczelności w miedzianym poszyciu dachu. Największym problemem są jednak całkowicie spróchniałe belki zabezpieczające otwór studzienny, które wymagają natychmiastowej wymiany.
Od ujęcia wody do zabytku między torowiskami
„Gruba Kaśka” powstała w latach 1783–1787 według projektu Szymona Bogumiła Zuga jako część założenia jurydyki Tłomackie. Jej okrągła forma sprawiła, że warszawiacy szybko nadali jej charakterystyczny przydomek - „gruba”, który często pojawiał się przy nazwach dużych, masywnych obiektów, pojazdów i łodzi. Przez lata pełniła funkcję ujęcia wody, z którego jeszcze w okresie międzywojennym korzystali m.in. miejscowi dorożkarze.
Choć rotunda przetrwała II wojnę światową, budowa Trasy W-Z w 1949 roku całkowicie zmieniła jej otoczenie. Zamiast na historycznym placu Tłomackie, znalazła się między jezdniami nowej arterii, gdzie do dziś stoi jako niemy świadek dawnej Warszawy.
Zakres prac renowacyjnych
Planowany remont obejmuje kompleksowe prace konserwatorskie, w tym:
- renowację piaskowcowego cokołu i tynków elewacyjnych,
- wymianę zniszczonej blachy miedzianej na dachu,
- rekonstrukcję drewnianych belek zabezpieczających studnię,
- oczyszczenie granitowej kostki wokół obiektu.
Ze względu na położenie między torowiskami tramwajowymi, część prac będzie prowadzona w godzinach nocnych, gdy ruch tramwajowy jest wstrzymany. Realizacja projektu potrwa trzy miesiące od momentu podpisania umowy, a część kosztów zostanie sfinansowana z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków.
Napisz komentarz
Komentarze