Radni przegłosowali. Magdalena Abakanowicz patronką kładki pieszo-rowerowej

Podczas czwartkowego posiedzenia sesji Rady Miasta, warszawscy samorządowcy przegłosowali druk nr 1006, czyli projekt uchwały nadającej nazwę kładce pieszo-rowerowej, łączącej Pragę-Północ ze Śródmieściem. Patronką obiektu stała się znana artystka i rzeźbiarka Magdalena Abakanowicz.

Większość radnych zagłosowała za, lub wstrzymała się od głosu. Przeciwko była tylko jedna osoba.

To była inicjatywa artystów

Wniosek o nadanie patronatu tej konkretnej artystki, złożyła warszawska „Fundacja Marty Magdaleny Abakanowicz Kosmowskiej i Jana Kosmowskiego”. Jak argumentowali pomysłodawcy, most pieszo-rowerowy, który łączy dwa brzegi miasta jest „doskonałym” obiektem, by uczcić artystkę. Jej rzeźby są dobrze znane warszawiakom, m. in. w Parku Bródnowskim czy na terenie Pałacu Potockich. 

Po pierwsze: zdaniem wnioskodawców wiele ważnych dzieł Magdaleny Abakanowicz pracuje w przestrzeni publicznej, w otoczeniu tętniącego życia miast i ich mieszkańców. Most jest takim właśnie miejscem.

Po drugie: most pieszo-rowerowy jako obiekt ekologiczny rezonowałby z tym etapem jej twórczego rozwoju, w którym przedmiotem prac były różne formy życia i materii je tworzącej.

Po trzecie: most, który łączy dwa brzegi „jest doskonałą metaforą sztuki, która przybliża, tworzy porozumienia między tym co różne i odległe”.

Ponadto wnioskodawcy zaproponowali, aby w okolicy kładki postawić jedną z dwóch wielkich rzeźb Abakanowicz, tak by jej dzieło by obecne „ku podziwowi i kontemplacji wszystkich jego użytkowników, co dodałoby obiektowi dodatkowej atrakcyjności”. Po załatwieniu kwestii formalnych tj. zmiany proponowanej nazwy z „mostu” na „kładkę” urzędnicy zaakceptowali pomysł.

Radni Pragi-Północ byli przeciw

Miejsce instytucje nie były jednomyślne co do opiniowania tego projektu uchwały. Opinię pozytywną wydała Komisja ds. Nazewnictwa Miejskiego oraz Rada Dzielnicy Śródmieście. Z kolei radni Pragi-Północ oraz Zespół Nazewnictwa Miejskiego zaopiniowali tę propozycję negatywnie.

Skarbnik, którego zdanie jest niekiedy najbardziej istotne, zaopiniował projekt uchwały pozytywnie.

Kim była Abakanowicz?

Magdalena Abakanowicz, urodzona w 1930 roku w Falentach, a zmarła w roku 2017 w Warszawie, była rzeźbiarką i artystką.

Studiowała w latach 1949—50 w Gdańsku i 1950—54 w Warszawie. Wlatach 1965-90 wykładała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Była prekursorką form przestrzennych w tkaninie. Jej monumentalne kompozycje zyskały nazwę abakanów (ok. 1967: kształtowane do połowy lat 70.).

Od ok. 1972 zajmując się figurą ludzką, którą odciskała W utwardzonej tkaninie konopnej (cykl ,,Figury”), dążyła do coraz większej rzeźbiarskości dzieła, a przez multiplikację odlewów osiągała monumentalny charakter rzeźb (seria ,,P/ecy” 1976—80, „Nierozpoznani” 2002 — Poznań).

Od lat 80. wystawiała przeważnie za granicą, zdobywając światową renomę. Najważniejsze jej realizacje (prace w wielkiej skali, usytuowane w krajobrazie) to: cykle „Katharsis” (1985 — kolekcja G. Gori w Pistoi, Włochy), „ Przestrzeń Smoka” (1988 —- Olimpiada Sztuki w Seulu), „Przestrzeń 9 figur” (1990 — kolekcja W. Lehmbrucka w Duisburgu, Niemcy), ,,Negev” (1987 — 7 kolosalnych kamiennych kół w parku rzez'b w Jerozolimie), „Nierozpoznani” (2002 — 112 żeliwnych figur w parku Cytadela w Poznaniu).

Od 1991 Abakanowicz rozwijała koncepcję „architektury arborealnej”, w której zawierała idee ekologiczne miasta (pierwotnie projektowanego jako przedłużenie osi Défense w Paryżu).

Została uhonorowana wieloma nagrodami, m.in.: im. Gottfrieda Herdera (1979), Wielką Nagrodą za Osiągnięcia Życia przyznaną przez Światowe Centrum Rzeźby (2004).